مردن به وقت شهریور

کمی تامل داشته باشیم

دست گذاشتن روی بیماری های جسمی و روحی می تواند دستمایه ساخت آثار سینمایی و تلویزیونی شود و تا امروز فیلمسازانی از جمله پوران درخشنده آثاری با این محوریت همچون «بچه های ابدی» ساخته که مورد توجه مخاطبان قرار گرفته است.
    همچنین برخی کارگردانان مثل حمید نعمت الله در سریال تلویزیونی« وضعیت سفید» یک شخصیت معلول را در قصه اش قرار داده بود. گرچه این شخصیت محور عمده داستان نبود، اما بخش اندکی از داستان را به خودش اختصاص داد. بدون تردید این اتفاق خوشایندی است که فیلمسازان ما علاقه مند هستند از این زوایه به برخی دغدغه های مردم بپردازند، اما لازمه هر اثری کمی تحقیق و مطالعه است، اما گاهی شاهد هستیم با وجود اهمیت این مساله، مورد غفلت قرار می گیرد. در حالی که کافی است فیلمساز یا نویسنده اثر به اندازه سه یا چهار ساعت پای صحبت های یک بیمار یا اطرافیانش بنشیند تا بیشتر در جریان وضع بیمار قرار بگیرد تا وقتی خانواده هایی که بیماری با وضع مشابه در فیلم را در خانه دارند، برایشان یک علامت سوال بی جواب پیش نیاید، اتفاقی که در فیلم سینمایی «مردن به وقت شهریور» به کارگردانی هاتف علیمردانی پیش آمد.
    داستان این فیلم درباره مردی با نام علیرضا (حمید فرخ نژاد) است که سه فرزند جوان و نوجوان دارد و فرزند بزرگ او با نام حامد مبتلابه بیماری ام اس شده است. همسر علیرضا سال ها پیش او را رها کرده و حالااو با مشکلات ریز و درشت بچه هایش دست و پنجه نرم می کند. بخشی از قصه این سریال درباره مشکلات حامد است که بعد از گذشت دو سال از بیماری ام اس دیگر حتی قادر به انجام دادن کارهای شخصی اش نیست. 

    اسکلروز چندگانه که با نام اختصاری ام اس شناخته می شود، یک بیماری التهابی است که در آن سلول های عصبی در مغز و ستون فقرات آسیب می بینند. این آسیب دیدگی در توانایی بخش هایی از سیستم عصبی که مسئول ارتباط هستند اختلال ایجاد می کند.
    بدون شک تا این بخش از داستان مردن به وقت شهریور مشکلی نیست، اما بیماران ام اس حتی در بدترین وضع به مرور زمان و آرام آرام توانایی های حرکتی شان را از دست می دهند و این طور نیست که بعد از گذشت دو سال توانایی انجام دادن هیچ کاری را نداشته و کاملاوابسته به اطرافیان شوند. از سوی دیگر حالت های فیزیکی بیماران ام اس به این صورت که در فیلم نشان داده می شود، نیست. کافی بود کارگردان و بازیگر این نقش چند ساعت کنار یک بیمار ام اس می نشستند یا با اطرافیانش صحبت می کردند تا متوجه نوع رفتارهای فیزیکی او شوند. کاری که همایون اسعدیان در فیلم «طلاو مس» انجام داد و بدرستی تصویر یک بیمار ام اس را به تصویر کشید. در این صورت تماشاگرانی که از نزدیک یک بیمار ام اس را ندیده اند با اطلاعات اشتباه فیلمساز رو به رو نشدند .
    
منبع : جام جم، شماره 3905 ، نویسنده: فاطمه عودباشی