تشدید بیماری ام اس
بیماری ام اس یک بیماری خود ایمنی دستگاه عصبی مرکزی است که در این بیماری پوشش محافظ اعصاب توسط سیستم ایمنی خود فرد آسیب می بیند و عوامل محیطی مثل آلودگی هوا؛ وجود سموم و الگوی نامناسب تغذیه؛ عوامل ایجادکننده این بیماری آلاینده های زیست محیطی است که طیف وسیعی از بیماری ها را به همراه دارند. مهم ترین عوامل گسترش بیماری های مرتبط با مغز و اعصاب می باشد.
دکتر جغتایی رئیس مرکز تحقیقات سلولی و ملکولی دانشگاه علوم پزشکی ایران؛ درباره تاثیر در بروز بیماری های عصبی معتقد است: آلاینده های هوا خصوصاً سرب در درازمدت باعث بروز مشکلاتی نظیر جواب آلودگی و سرگیجه و مسمومیت مغزی یعنی از بین رفتن و نابودی سلول های عصبی و اختلال در ارتباط آن ها و شیوع بیماری هایی نظیر ام اس می شود که شیوع آن روند افزایشی دارد.
دکتر محمدرضا خدایی؛ روان پزشک و عضو هیات علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی؛ آلودگی هوا یکی از عوامل ایجاد استرس می داند. به گفته وی؛ آلودگی ها شامل آلودگی آب و آلودگی خاک می شوند که آلودگی هوا روی همه افراد چه سالم و چه بیمار اثر دارد و عمده ترین اثر آن کم شدن آستانه تحریک افراد است.
نگاه غلط افراد جامعه نسبت به برخی بیماری ها باعث می شود بیماران، فرصت های اجتماعیشان را براحتی از دست بدهند
لکه های کوچک و بزرگ صورتی رنگی که روی دست و صورتش نشسته، باعث می شود مردم از او فاصله بگیرند و طور غریبی نگاهش کنند.
توی تاکسی و اتوبوس و مترو هم کسی کنارش نمی نشیند، اما از همه بدتر وقتی است که دستش را به طرف همکاران یا حتی دوستان و آشنایانش دراز می کند و آنها به بهانه های مختلف از دست دادن طفره می روند. پای درددلش هم که بنشینید، ده ها مثال دیگر از برخوردهای بد و غلط دیگران برایتان می آورد. حرف هایی که توی دل و روحش رسوب کرده و سخت شده است. می گوید ده سال است با این بیماری روزگار می گذراند؛ پزشکان هم می گویند بیماری اش مسری نیست، اما مردم با دیدن لکه ها و پوسته های روی سر و صورتش، بدون این که اطلاع کافی درباره این بیماری داشته باشند، بی درنگ از او دور می شوند و ترجیح می دهند کاری به کارش نداشته باشند.
البته بعضی بیماری ها هم هیچ نشانه ای ندارد. یعنی کسی متوجه نمی شود تا زمانی که خود فرد درباره مشکلش حرف بزند و به دلیلی بخواهد آن را با دیگران در میان بگذارد. در این مواقع هم خیلی ها خودشان را کنار می کشند و فکر می کنند بیماری طرف مقابل شان واگیردار است. گاهی هم اصلابحث مسری بودن بیماری مطرح نیست و دیگران می ترسند آشنا شدن، حرف زدن و نشست و برخاست با یک بیمار، فارغ از نوع بیماری اش، به ضررشان تمام شود. آنهایی که به رغم توانایی های فرد، فقط و فقط به بهانه بیمار بودن از ازدواج با او منصرف می شوند، کسانی که حاضر به همکاری با این گروه از افراد نیستند و آنها که نمی گذارند روابط دوستانه ادامه پیدا کند، همه و همه در این طبقه جای می گیرند؛ در طبقه آنها که بیماری ها را نمی شناسند و بی دلیل از همه بیمارها گریزانند.
باورهای غلطی که دردسرساز می شود
سینا چهل و دو ساله است و در یک شرکت خصوصی کار می کند. از کار و زندگی اش هم راضی است، اما می گوید از وقتی به بیماری پسوریازیس (یک نوع بیماری پوستی) مبتلاشده، بسیاری از اطرافیانش از او دوری کرده اند و حالااحساس تنهایی می کند. البته دختر کوچکش هم اوایل از دیدن چهره او می ترسید ولی مادرش کم کم درباره این بیماری با او صحبت کرده و مشکلش حداقل در محیط خانه برطرف شده است. با این حال، هنوز هم سینا نمی تواند براحتی گذشته در جمع حاضر شود، با اطرافیانش ارتباط برقرار کند یا دوستان جدیدی داشته باشد. در حالی که پزشکان می گویند این بیماری مسری نیست.
خانم سالاری هم مشکل مشابهی دارد؛ بیمار است و دیگران وقتی متوجه بیماری اش می شوند، از او دوری می کنند. او سال هاست با افسردگی و وسواس دست و پنجه نرم می کند و در حال درمان است ولی هر وقت در این باره صحبت می کند، با واکنش های عجیب و غریب برخی مردم روبه رو می شود.
راستی چرا بعضی ها در برابر بیماری ها چنین واکنشی نشان می دهند؟ چه عاملی باعث می شود،گروهی از بیماران را براحتی طرد کنیم و آنها را فقط به دلیل این که بیمار هستند، از تعاملات اجتماعی محروم سازیم؟
دکتر حسین ابراهیمی مقدم در گفت وگو با جام جم به این پرسش ها چنین پاسخ می دهد: باورهای عمومی که درمورد بیماری ها و اختلالات روحی و جسمی مختلف در جامعه وجود دارد، معمولابرگرفته از تجربه های قبلی و حتی مسائل فرهنگی است. بنابراین نمی توان گفت این شناخت غلط فقط در این دوره یا فقط در جامعه ما وجود دارد. آن طور که این روان شناس می گوید، از گذشته های دور و زمانی که حکیمان در جامعه حضور داشتند، بیماری هایی وجود داشته که برای بشر ناشناخته بوده، بیماری هایی که به کمک علم و تجربه آن دوره، درمان شان امکان نداشته است. به همین دلیل مردم از این مشکلات به عنوان اختلال های ترسناک و ناشناخته یاد می کردند و حتی از شنیدن نام آنها دچار ترس و دلهره می شدند. بیماری هایی مانند وبا و طاعون که در گذشته قربانی های زیادی گرفته بود، چنین احساسی را در جامعه ایجاد می کرد و هنوز هم با این که تقریبا مهار شده، نوعی ترس پنهان در اذهان عمومی و بخصوص میان افراد مسن جامعه به وجود می آورد.
بروز بیماری با شکل و شمایل جدید
این روزها دیگر بروز بیماری هایی مانند سل، وبا، حصبه و طاعون خیلی به چشم نمی آید و به جای آنها شاهد بیماری هایی هستیم که بیشتر جنبه روانی دارد و به طور مستقیم با سبک زندگی انسان ارتباط پیدا می کند. به عنوان نمونه مرگ ومیر براثر تصادفات، سکته های مغزی، استفاده از مواد مخدر و... اغلب به صورت تدریجی اتفاق می افتد و به گفته این روان شناس حتی ممکن است در مواردی در مراحل اولیه، احساس خیلی بدی هم برای شخص ایجاد نکند. برهمین اساس، طبیعی است اگر از همان ابتدا احساس ترس و نگرانی و نگرش منفی ای نسبت به این مشکلات وجود نداشته باشد. ولی یادمان باشد در مقابل این نوع امراض، بیماری هایی مانند سرطان یا ام اس هم وجود دارد که بیمار در همان ابتدای کار می داند مشکلش درمان قطعی ندارد و همچنین ممکن است بیماری با درد و ناراحتی شروع شده و ادامه پیدا کند. به همین دلیل هم طبیعی است که ترس و دلهره را تجربه کند و حس بدی نسبت به بیماری به دست آورد. با این حال، نباید فراموش کنیم بسیاری از این اختلالات هم اکنون تا حد زیادی قابل درمان، کنترل یا پیشگیری هستند و به همین دلیل باید گفت زمانش رسیده که بتدریج ترس ها و نگرانی های بی مورد را که نسبت به بسیاری از بیماری ها وجود دارد، کنار بگذاریم و طور دیگری با آنها برخورد کنیم.
افکار صحیح را جایگزین افکار غلط کنید
«ما که این بیماری را نمی شناسیم، چطور باید نگرش مان را تغییر دهیم؟» بسیاری از کسانی که نگاه بدی نسبت به بیماری های مختلف دارند، اصلابیماری را بدرستی نمی شناسند و فقط آن طور که درباره اش شنیده اند، حرف می زنند. خیلی ها هم افکار غلطی را که نسبت به بیماری های مختلف دارند، با دیگران در میان می گذارند و به این شیوه طرز فکر اشتباه شان را ترویج می دهند. به همین دلیل اگر در جمعی حضور داشته باشید که مردم عادی جامعه درباره یکی از بیماری های جدید و ناشناخته صحبت می کنند، نظرات جالبی خواهید شنید. یکی می گوید این نوع بیماری ها فقط برای آدم های بد است و دیگری باور دارد کسی که خوب زندگی نکرده، به این بیماری ها مبتلامی شود. بدون شک، راه یافتن چنین باورهای اشتباهی به جامعه، نه تنها کمکی به فرد بیمار و خانواده اش نمی کند که حتی فاصله میان آنها و دیگر افراد جامعه را نیز بیشتر خواهد کرد. دکتر ابراهیمی مقدم در این باره می گوید: همه افراد جامعه موظف هستند به شیوه های صحیح و دور از جار و جنجال، افکار غلطی را که در جامعه وجود دارد، بتدریج تغییر دهند و تفکر صحیح را جایگزین آن کنند. علاوه بر عموم افراد جامعه، رسانه ها هم نقش موثری در این زمینه دارند. این روان شناس با اشاره به این موضوع، یادآور می شود: برای تغییر نگرش جامعه و اصلاح طرز فکر مردم، حتما باید روی این موضوعات کار و درباره آنها بحث شود. حتی درباره مواردی که جنبه تابو پیدا کرده و در هیچ رسانه ای به آنها پرداخته نمی شود نیز باید برعکس عمل کرد. به این معنی که اطلاعات بیشتری باید در اختیار مردم قرار بگیرد و درباره جنبه های پنهان و نهان و روش های پیشگیری از بروز بیماری ها صحبت شود.
نگرش غلط، بیماران را خانه نشین می کند
آقای امیری تصمیم گرفته کارش را کنار بگذارد و مدتی است خودش را در خانه زندانی کرده. او می گوید مردم وقتی موهای ریخته شده اش را می بینند، طوری خودشان را کنار می کشند که انگار او به بیماری کشنده ای مبتلاست. برای همین هم ترجیح می دهد خودش را درگیر کار و حضور در اجتماع نکند.
خانم رحمتی هم زندگی مجردی را انتخاب کرده تا دیگران بیماری اش را به عنوان نقطه ضعف او به حساب نیاورند. او می گوید بسیاری از مردهایی که برای ازدواج او را انتخاب می کنند، فقط تا وقتی می مانند که متوجه بیماری اش می شوند. پس از آن بدون این که این موضوع را با وی در میان بگذارند و حقیقت را از زبانش بشنوند، ترکش می کنند. متاسفانه بسیاری از افراد، در مواجهه با بیماران چنین برخوردی از خودشان نشان می دهند و نمی دانند یک نگاه ساده یا جمله کوتاهی که به زبان می آورند، چقدر می تواند در حال و روز بیمار تاثیرگذار باشد. برای همین هم خیلی از کسانی که به بیماری خاصی مبتلامی شوند، ترجیح می دهند کار و مراودات اجتماعی را برای همیشه تعطیل کنند یا آن را به حداقل برسانند.
در نتیجه طبیعی است این بیماران فرصت های شغلی، اجتماعی، تحصیلی، خانوادگی و اقتصادی را براحتی از دست بدهند و به دلیل ابتلابه بیماری برای همیشه در یک سطح باقی بمانند. این سکه روی دیگری هم دارد و آن تحمیل هزینه های فرد بیمار به خانواده اوست. مسیری که وضع اقتصادی خانواده را به چالش می کشد. این در حالی است که شرایط بیمارانی این چنین در کشورهای پیشرفته در حال تغییر است و ابتلابه بیماری نمی تواند مانع دسترسی به شرایط اقتصادی و اجتماعی مشابه دیگران شود. تغییر نگرشی که شدنی است اما عزمی جدی می طلبد و با همکاری انجمن های علمی، انجمن های بیماران و رسانه ها می توان به این هدف رسید.
روزنامه جام جم، شماره 3950 ، نویسنده: نیلوفر اسعدی بیگی
شرق: حضرت آیت الله العظمی موسوی اردبیلی به پرسش شفقنا «پایگاه بین المللی همکاری های خبری شیعه»، درباره تبعات احتمالی پارازیت بر بدن پاسخ گفته است. متن این استفتاء به این شرح است: با توجه به بهره برداری دشمنان اسلام از شبکه های ماهواره ای جهت پیگیری و انتشار اهداف خود بر ضداسلام و ضد منافع جهان اسلام و ضدفرهنگ جوامع اسلامی از یک سو و آسیب ارسال پارازیت روی این امواج ماهواره ای که منجر به افزایش احتمال بروز اختلالات عصبی و مغزی، آریتمی قلبی یا توقف حرکت قلب، مرگ کودکان و نوزادان، ابتلابه سرطان خون، ام اس و بیماری های صعب العلاج و به مرور زمان مرگ خاموش مسلمانان و سایر شهروندان کشورهای اسلامی می شود از سوی دیگر، آیا ارسال این پارازیت ها به لحاظ شرعی مجاز است یا خیر و چه حکمی دارد؟ آیت الله العظمی موسوی اردبیلی نیز اینگونه به این استفتا پاسخ داده است: «چنانچه ثابت شود که ارسال پارازیت موجب ضرر متنابهی مانند موارد مذکور در سوال می شود ارسال آنها جایز نیست.»
گفت و گو با دکتر رامین کردی رئیس بیمارستان نورافشار
بیمارستان فوق تخصصی نورافشار به عنوان بزرگترین بیمارستان بازتوانی کشور از 50 سال گذشته به وقف جمعیت هلال احمر درآمد تا بتواند مامنی برای کودکان معلول مبتلابه فلج اطفال باشد. هر چند بازسازی و نوسازی بیمارستان باعث تعطیلی 13 ساله این مرکز شد، اما امروز در سایه جمعیت هلال احمر ایران، با حمایت مشارکت های مردمی، دولت و مجلس به عنوان بزرگترین مرکز بازتوانی کشور و خاورمیانه به ارائه خدمات ویژه به معلولان و بیماران مبتلابه اختلالات حرکتی درسنین مختلف تبدیل شده است. گفت و گوی ایران با رئیس بیمارستان نورافشار پیرامون وضع و شیوه ارائه خدمات از سوی این بیمارستان و نیز مشکلات موجود در بخش بازتوانی و توانبخشی در حوزه سلامت را در ادامه می خوانید.
بیمارستان نورافشار به عنوان یکی از بیمارستان های موقوفه کشور با هدف ارائه خدمات درمانی و توانبخشی به کودکان مبتلابه فلج اطفال ساخته شد، در حال حاضر این مرکز به عنوان مرکز فوق تخصصی چه خدمات درمانی ای ارائه می دهد؟
بیمارستان نورافشار در 50 سال گذشته با هدفی خیرخواهانه به منظور ارائه خدمات بازتوانی و توانبخشی به کودکان مبتلابه فلج اطفال توسط مرحوم نورافشار وقف شد و به مرکزی برای نگهداری این کودکان تبدیل شد اما با گذشت زمان و پیشرفت علوم و تکنولوژی در زمینه مقابله با بیماری های واگیردار و در نهایت با کنترل و ریشه کنی بیماری فلج اطفال فعالیت و نوع کاربری این بیمارستان نیز شکل دیگری به خود گرفت. هر چند هنوز به افرادی که از گذشته به دلیل ابتلابه فلج اطفال دچار معلولیت شده اند همچنان خدمت ارائه می شود.
اگرچه این مرکز درمانی با هدف پیشگیری و درمان اختلالات حرکتی و به منظور بازتوانی راه اندازی شد و فعالیت خود را برای ارائه خدمت به کودکان معلول آغاز کرد، اما امروز به مرکزی برای بازگرداندن قدرت و توان حرکتی قهرمانان المپیک تبدیل شده است. در توضیح بیشتر باید بگویم قهرمانان المپیک که از اوج توان حرکتی برخوردار هستند و به دلایل مختلف از اوج حرکتی بازایستاده یا دچار برخی اختلالات حرکتی می شوند در این مرکز بازتوانی می شوند. به طور خلاصه می توان گفت عمده فعالیت این بیمارستان بازگرداندن توان حرکتی و جسمی هر فردی است که به هر دلیلی دچار اختلال حرکتی شده است، تا جایی که فرد بتواند دوباره به توان قبلی و زندگی عادی خود بازگردد.
آب درمانی روشی پیشرفته در فرآیند بازتوانی بیماری های مختلف مانند کمر درد، آسیب های عضلانی - اسکلتی و آرتروز است که در بخش آب درمانی این بیمارستان خدمات هیدروماساژ، ماساژ با آب بدون خیس شدن، تردمیل داخل آب و ورزش و حرکت درمانی در استخر به متقاضیان دریافت این خدمات ارائه می شود.
از آنجایی که علت معلولیت امروز در جوامع تغییر کرده است، براساس مطالعات صورت گرفته می توان ادعا کرد، امروزه شایع ترین نوع معلولیت در سنین زیر 45 سال کمر درد است. این عامل به عنوان شایعترین عامل بی حرکتی و مانعی در فعالیت روزانه فرد به شمار می آید. بنابراین با تغییر نوع معلولیت ها، دریافت کنندگان خدمت نیز در این مرکز تغییر کرده اند به طوری که امروز جمعیتی از قشر کودک و بزرگسال از این بیمارستان خدمت دریافت می کنند.
حمایت و نگهداری از جانبازان یکی دیگر از اهداف تجهیز این بیمارستان بوده، آیا در حال حاضر با تغییرات صورت گرفته هنوز جانبازان توسط این مرکز حمایت می شوند؟
حمایت از جانبازان دراین مرکز در قالب خدمات بازتوانی و توانبخشی همچنان ادامه دارد، علاوه بر آن با تفاهمنامه ای که با بنیاد شهید به امضا رسیده، درمان های آموزشی چند روزه با هدف ارزیابی توانبخشی جانبازان نیز در حال برگزاری است که این خدمات شامل ورزش درمانی و کار درمانی به جانبازان ارائه می شود.
هزینه ساخت بیمارستان نورافشار به عنوان نخستین بیمارستان توانبخشی در کشور توسط چه ارگانی تامین شد و برای اداره این بیمارستان از چه منابع درآمدی استفاده می شود؟
ساخت و ساز و تجهیز این بیمارستان توسط جمعیت هلال احمر ایران که شامل ردیف مشارکت های مردمی و بودجه های اختصاصی است، به اتمام رسید. براساس برآورد صورت گرفته ساخت این بیمارستان حدود 100 میلیارد تومان هزینه به دنبال داشته است، که این مبلغ ظرف 12 سالی که ساخت بیمارستان به طول انجامید، هزینه شده است. این بیمارستان 100 تختخوابی که 63 تخت آن برای بستری و باقی آن تخت ها به موضوع اورژانس و مراقبت های ویژه اختصاص یافته است، به صورت خودگردان اداره می شود. هرچند در این مسیر از کمک ها و حمایت های هلال احمر نیز بهره می برد.
خدمات این بیمارستان تحت حمایت بیمه ارائه می شود یا برای عموم به یک شکل است؟
بیمارستان وقف است، اما مانند بسیاری از مراکز درمانی موقوفه به دلیل این که درآمد جانبی ندارد مجبور است به صورت خودگردان اداره شود. بنابراین حیطه فعالیت ما با مفهوم پرداخت به 3 گروه تقسیم می شود. گروه نخست، افرادی هستند که مشمول نیت خاص واقف هستند و به صورت رایگان و با حداکثر تخفیف درمان می شوند.
گروه دیگر مربوط می شود به مشمولان بیمه که این بیمارستان طرف قرارداد با همه بیمه های تکمیلی است و افرادی که از پوشش بیمه ای برخوردار هستند، عمده هزینه های درمان را بیمه ها پرداخت می کنند. گروه سوم نیز افرادی هستند که تحت پوشش هیچ بیمه ای نیستند و مشکل مالی هم ندارند که این گروه هزینه های درمانی را به طورکامل پرداخت می کنند، که هزینه های بیمارستان بیشتر از طریق این گروه تامین می شود.
اگر بیمه ها غنی شوند و بیماران تحت حمایت قرار بگیرند چه تاثیری بر کاهش بار هزینه های سلامت خواهد داشت؟
تردیدی نیست که بیمه عضو جدایی ناپذیر نظام سلامت به شمار می آید و هر اندازه غنی و فعال عمل کند، می تواند از هزینه های درمان بکاهد. به عنوان مثال بیمار مبتلابه ام اس برای بازگشتن به زندگی و توانمند شدن نیازمند درمان های بازتوانی و توانبخشی طولانی مدت است. اگر هزینه هر بار فیزیوتراپی بیمار مبتلابه ام اس را 20 تا 30 هزار تومان در نظر بگیریم، با احتساب استفاده چند ساله این بیمار از خدمات بازتوانی بی شک هزینه های جبران ناپذیری را بر دوش فرد و خانواده وی تحمیل خواهد کرد. بنابراین اینجاست که نقش بیمه بیش از پیش مهم جلوه می کند.
مشکلات حوزه توانبخشی و بازتوانی را چگونه ارزیابی می کنید؟
این مرکز مدت زیادی نیست که فعالیت دارد، اما با این حال در پی اقدام هایی که از سوی مسئولان در چند ماه اخیر در حوزه سلامت به اجرا درآمد، بسیاری از مشکلات در این بخش که دامنگیر بسیاری از مراکز درمانی کشور بود، مرتفع شد. علی رغم بهبود وضع دارویی کشور وضع بسیاری از بیماران قطع نخاعی یا مبتلابه اختلالات حرکتی اصلاً مناسب نیست. هرچند زحمات زیادی در این زمینه کشیده شده است، اما به لحاظ کمی و کیفی فاصله زیادی با ارائه خدمات مناسب و درخور این افراد وجود دارد. به عنوان مثال مرکزی که موضوع توانبخشی بیماران مبتلابه ام اس را پیگیری کند در کشور وجود ندارد. اگر بخواهم گذرا از مشکلات موجود در حوزه توانبخشی بگویم؛ تعطیلی بخش توانبخشی و بازتوانی بسیاری از مراکز درمانی و بیمارستان های کشور به دلیل کمبود منابع مالی مهمترین معضل موجود در این بخش به شمار می آید. در حال حاضر به دلیل هزینه هایی که توانبخشی به دنبال دارد، بیمارستان ترجیح می دهد به بخش جراحی که منبع مالی خوبی به شمار می آید توجه کند تا این که به فکر راه اندازی بخش توانبخشی باشد.
مشکل عمده حوزه سلامت از نگاه شما چیست؟
سرانه ای که در موضوع سلامت هزینه می شود بسیار پایین است. زمانی که اعتبارات موجود کمتر از هزینه کرد باشد موجب اختلال در اداره مرکز درمانی می شود. به طوری که بسیاری از مراکز درمانی برای جبران هزینه های خود مجبور می شوند بسیاری از بخش های درمانی خود را تعطیل کنند که از جمله این تعطیلی ها گریبان بخش توانبخشی و بازتوانی را می گیرد. گفتار درمانی، کار درمانی، فیزیوتراپی و... خدماتی هستند که علی رغم هزینه بر بودن درآمدزا نیستند، بنابراین در بسیاری از مراکز درمانی مغفول می ماند که برای ارائه خدمت مناسب پوشش بیمه ای مناسب نیاز است. با مدیریت می توان تا حدودی کیفیت خدمات را بالاآورد از سویی باید برای جبران هزینه ها انتخابی عمل کرد.
شما از کمر درد به عنوان شایعترین علت معلولیت در عصر حاضر نام بردید، آیا آماری از مبتلایان به کمردرد در کشور وجود دارد؟
مطالعه ای در این باره در تهران انجام شده است. براساس این مطالعه یک سوم مردم تهران به نوعی دچار کمر درد هستند. این در حالی است که طبق آمار 90 درصد افرادی که به کمر درد مبتلاهستند در 6 هفته به بهبودی کامل دست می یابند. نیمی از 10 درصد باقی مانده نیز درمان می شوند و در این میان فقط 5 درصد مبتلایان به کمردرد، این بیماری را به شکل مزمن تجربه می کنند. نتیجه مهمی که از این مطالعات به دست آمد، تاثیر آموزش در پیشگیری و درمان سریع بیماری کمردرد است. بررسی ها اثبات کرده است آموزش و کتاب های آموزشی در زمینه کمردرد در کاهش ابتلابه کمردرد و تسریع در بهبود آن قبل از مزمن شدن بسیار موثر است.
همان طور که اشاره شد کمر درد امروزه به عنوان شایع ترین دلیل ناتوانی و معلولیت در سنین زیر 45 سال مطرح است. این در حالی است که دیده شده، عامل اصلی کمردردهای طولانی مدت و مزمن مشکلات پاتولوژی و جسمی مرتبط با کمر نیست، بلکه به شیوه زندگی فرد، شغل و نوع نگرش فرد بستگی دارد. در ارتباط با کمر درد برخی مشکلات وجود دارد که به دلیل نبود آموزش کافی و مناسب صدمات جبران ناپذیری به جا می گذارد. به عنوان مثال به فردی که دچار کمر درد است می گویند دارو مصرف نکند به این دلیل که دارو اثر خود را از دست خواهد داد، این در حالی است که بهترین داروی کمر درد قبل از مزمن شدن استفاده از قرص استامینوفن هر 6 ساعت یک بار است. این کار می تواند درد کمر را به سرعت بهبود بخشیده و فرد را در مدت زمان کوتاه به فعالیت روزانه بازگرداند. در غیر این صورت فرد به یک دور باطل دچار خواهد شد که رهایی از آن به صرف زمان و هزینه فراوان نیازمند خواهد بود.
درباره راه اندازی مرکز تحقیقات مهندسی رباتیک حرکت توضیح دهید؟
یکی از اقدام های مهمی که در این بیمارستان به اجرا درآمد راه اندازی این مرکز تحقیقاتی است. تلاش شده با همکاری و هماهنگی ای که این بیمارستان با دانشگاه علوم پزشکی تهران، مرکز رباتیک دانشگاه امیر کبیر، دپارتمان بیومکانیک دانشگاه شریف و پژوهشکده علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی تهران دارد، مرکز تحقیقاتی مهندسی اعصاب و رباتیک حرکت راه اندازی شود. تلاش ما این است که دو بال درمان یعنی آموزش و پژوهش را جدی بگیریم. هدف این مرکز کمک گرفتن از همه دانشمندان و محققان این عرصه به منظور ساخت دستگاه های جدید و بهبود دستگاه های قدیمی و رسیدن به تکنولوژی روز دنیا است تا در سایه آن اختلالات حرکتی به شیوه های نوین بهبود یابد.
منبع: روزنامه ایران، ش5616 به تاریخ 20/1/93 ، نویسنده: فاطمه احمدزاده