زنبوردرمانی از روش های درمان در طب سنتی است که برای درمان بیماریهایی که سیستم ایمنی بدن را درگیر میکند، مانندMS و لوپوس استفاده می شود.
ناصر صابری، متخصص طب سنتی در این باره می گوید: زنبوردرمانی یک روش درمانی کهن است و تاریخچه این روش به زمان شناخت انسان به زنبور مربوط می شود، انسانهای اولیه از این روش در درمان روماتیسم استفاده می کردند. مصریان قدیم از چای زنبور عسل برای درمان هاری، خاکستر زنبورعسل همراه با نوعی روغن برای درمان تاسی و نیش زنبور به عنوان ضد درد استفاده می کردند. در زنبوردرمانی از نیش، عسل، ژل رویال و موم برای درمان استفاده می شود.
وی می افزاید: خود عسل هم دارای خواص درمانی زیادی است که براساس نوع عسل، درمانهای مختلفی انجام می شود. عسل شیرین بیان برای درمان عفونتهای شدید معده و گوارش و گرده برای درمان التهاب پروستات استفاده می شود که اگر با عسل همراه شود برای التهابات معده هم مفید است.
موم هم برای درمان التهاب معده، سیستم ادراری و عفونتهای دهانی قابل استفاده است.
صابری درباره نحوه درمان این روش، می گوید: برای شروع درمان پس از گرفتن سابقه و شدت پیشرفت بیماری، آزمایش های لازم انجام می شود و در صورت نداشتن هیچ حساسیتی به نیش زنبور، درمان آغاز می شود که بیمار در هفته 2 روز بسته به شدت بیماری، 100 تا 150 و 200 تا 300 یا حتی بالاتر، نیش دریافت می کند و دست کم باید 2 سال تحت درمان باشد و در مجموع 10 هزار نیش دریافت کند.
وی یادآور می شود: بیماران MS باید نکاتی را هنگام زنبور درمانی مورد توجه قرار دهند. از جمله مصرف نکردن مواد غذایی سرد، چون زهر زنبور ماده به شدت گرمی است. مصرف برخی داروها مانند ویتامین D و C به درمان کمک می کند. ناصری درباره عوارض درمانی این طب هم خاطرنشان می کند: این نحوه درمان عوارض خاصی ندارد و وجود یک سری عوارض، از جمله سرگیجه و تهوع، اثرات درمانی زنبوردرمانی را تحت تاثیر قرار نمیدهد.