شب مشغول بررسی مقاله یی هستم که برای یک نشریه علمی ارسال شده است و از حقیر داوری خواسته اند. متاسفانه مقاله بی ارزشی است. مقاله در مورد داروی جدیدی است که نویسندگان آن هدف شان تحقیق در مورد تاثیر آن در بیماری ام اس بوده است. تحقیق در مورد داروی موثر بر بیماری ام اس نیازمند گستردگی و ضوابط بسیار پیچیده یی است که این تحقیق فاقد آن است. در بیماری که خودبه خود هم بهبودی می یابد حجم نمونه باید بسیار زیاد و مدت تحقیق باید بسیار طولانی باشد. به علاوه باید گروه کنترل هم وجود داشته باشد. مشاهده شخصی در یک گروه محدود بیماران ارزش چندانی ندارد، آن هم در شرایطی که تاکنون هیچ تحقیق اپیدمیولوژیک یا تحقیقات بالینی که وضعیت کنونی این بیماران را روشن کند، انجام نشده است. متاسفانه امکانات لازم برای تحقیقات آنچنانی وجود ندارد، چرا که اساساً بودجه ثابتی برای تحقیقات وجود ندارد. اگر سرانه درمان پایین است سرانه تحقیقات اصلاً وجود ندارد و در چنین شرایطی اساس ارزشگذاری علمی هم بر تحقیقات قرار گرفته، آن هم نه تحقیقاتی که مستلزم همکاری مداوم عده زیادی از پزشکان و به صورت بخشی از وظایف آنان به شمار می رود بلکه تحقیقات پرسروصدایی که منجر به «اختراع» و اکتشاف «زودهنگام» می شود. پاسی از شب گذشته. به خوابی عمیق فرو می روم. کار طولانی ناشی از پایین بودن سرانه درمان حداقل این خاصیت را دارد که جایی برای بی خوابی نمی گذارد.
سلام
من ۶ ساله ام اس دارم
آمبول ربیف میزنم
سرم خیلی درد میکنه
به قول خودتون سعی می کنم زیاد از استامینوفن استفاده نکنم
چی کار منم و چرا؟؟؟؟